Αποκλεισμένοι...

Υπερβολές... ή μήπως όχι ;

Πριν μια περίπου εβδομάδα ένα κύμα κακοκαιρίας έπληξε τη χώρα. Ψυχρές αέριες μάζες κατέβηκαν άρον-άρον απο τη βόρεια Ευρώπη... Έφεραν μαζί τους χιόνι... Αρκετό χιόνι. Χαμόγελα, εν πρώτοις... Γκρίνια στη συνέχεια... Και επανάληψη. Πολύ επανάληψη όμως... Πάρα πολύ επανάληψη. Τηλεοπτική. "Μην μετακινείστε άσκοπα !" , "Μείνετε στα σπίτια σας αν δεν συντρέχει λόγος να βγείτε !" , αλλά και αναλυτικό χιονοδελτίο : "Οι λεωφόροι που ακολουθούν είναι προσπελάσιμοι... Οι επόμενοι δεν είναι...", κ.λ.π...

Υπερβολές απο ένα σημείο και μετά... Αφύπνιση όμως... Μπορεί σαν λαός να μην σκαμπάζουμε μια απο λόγια... Σημασία έχει οτι τα ακούμε και τα συζητάμε... Χωρίς λόγο...

Καλά όλα μέχρι εδώ... Γνωστά πράγματα...

Τελικά αποκλείστηκαν οι πόλεις μας ή τα όνειρά μας ; Τα σπίτια μας ή απόψεις μας ; Ο "αποκλεισμός", πρακτικά κάι μόνο, μας δίνει χρόνο να σκεφτούμε. Ενδεχομένως... Τι σκεφτόμαστε ;
Χιονίζει και "το στρώνει", σου λέει, σπάνια στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον στην Αθήνα... Δεν το πιστεύω. Εικονικά ναί... Σπάνια. Ουσιαστικά όμως ; Καλοκαίρι δεν χιονίζει, σωστά ; Σωστά !

Λάθος. Όλο το χρόνο χιονίζει ! Απλά κάποιοι το βλέπουμε, κάποιοι όχι. Κάποιοι αντέχουμε να το βλέπουμε, κάποιοι όχι. Κάποιοι θέλουμε να το βλέπουμε, κάποιοι όχι...

Εκφραζόμαστε ; Λέμε τι πιστεύουμε ; Τι πρεσβέυουμε τέλος πάντων ; Ερωτευόμαστε ; Ποιόν ή ποιάν ; Με τον τρόπο που θέλουμε ή με τον τρόπο που άλλοι ορίζουν για μας και είθησται ; Τι θα πουν οι γύρω μας ; Οι θέσεις μας οικοδομούνται με βάση την "έξωθεν μαρτυρία" για μας... Γιατί ; Ποιόν φοβόμαστε ; Μας απειλεί κανείς ; Φαινομενικά όχι... Ποιός είναι αυτός που τοποθετεί φίλτρα στα στόματά μας ; Συζητάμε με γνωστούς, και ο γνώμωνας συζήτησης περιστρέφεται γύρω απο το "πρόσεξε μην σε παρεξηγήσει ! κι αν πιστέψει για μένα ότι..." Βασικές παράμετροι ; Ίσως ! Για όλους ; Για τους πιο πολλούς...

Απέχω. Όχι για να "ξεχωρίσω" απαραίτητα.

Απλά, το μετεωρολογικό μου δελτίο το συνέταξα μόνος μου.
"Δεν είσαι μετεωρολόγος..." θα μου πείτε...
Μα δεν κάνω πρόβλεψη...

Απλά -θέλω να- πιστεύω οτι ο δικός μου μετεωρολογικός χάρτης είναι καθαρός. Ο καιρός είναι αίθριος. Η θερμοκρασία στην Αθήνα είναι υψηλή. Και αν, κατά το απόγευμα, κάποιοι άνεμοι κάνουν την εμφάνισή τους, καλοδεχούμενοι...

Θα δροσιστούμε - ευθυμήσουμε λίγο...

"Ακριβό" μου "διθέσιο"...

Σίγουρα υπάρχουν πολύύύ ακριβότερα... Εντάξειειειειιι... Δεν είναι "αυστηρά" διθέσιο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως η μια του θέση αρκεί. Του οδηγού. Απέκτησα δικό μου αυτοκίνητο. Όχι οτι μου έλειπε... απλά αυτό ειναι καθ' όλα δικό μου, ελπίζω και καθ' όλα ...μαζί μου !

Όταν οδηγώ μόνος, σκέφτομαι... διάφορα. Πάντα όμως...

Αττική Οδός. Ξημερώματα Παρασκευής.

Είσοδος 8 απο κόμβο Μεταμόρφωσης (ανταπόκριση με Εθνική Οδό) - Προορισμός η έξοδος 20 (Μαρκοπούλου).

Διόδια : € 2,70 ... Καλό σας βράδυ !
Ύψος Λεωφ. Ηρακλείου : μεσαία λωρίδα. 100χλμ/ώρα. Πολλές σκέψεις/δευτερόλεπτο. Γυρίζουν διάφορα στο κεφάλι. Μήπως να βγω σε αυτήν την έξοδο ; Μπααα ! Μόλις πλήρωσα ! Πάω σωστά ; η κεντρική πινακίδα σημάνει "Μαρκόπουλο". Ναι. Εκεί πάω. Συνήθως χαίρομαι ιδιαίτερα όταν φέυγω απο εκεί. Anyway. Τώρα πάω για ύπνο... Συνεχίζω...
Ύψος Λεωφ. Κύμης : αριστερή λωρίδα. 120χλμ/ώρα. Αυξήσαμε ταχύτητα ; Βιαζόμαστε να φτάσουμε ; Γιατί ; Ούτε 'δω βγαίνω εεε ; Κάποιος μου αναβοσβήνει τα φώτα. Είμαι αριστερή λωρίδα και βιάζεται πιο πολύ απο μένα. Γιατί όμως ; Συνήθως εγώ βιάζομαι. Να κάνω πράγματα. Να ζήσω καταστάσεις. Να περάσω καλά. Να δω αποτέλεσμα. Βγάζω φλας και πιάνω μεσαία...
Ύψος Λεωφ. Κηφισίας : μεσαία λωρίδα. 100χλμ/ώρα. Νορμάλ πράγματα. Μαρούσι δεν είμαι ; Εδώ είχε ενα λουνα παρκ ! Μεγάλο ! Έχω παίξει εκεί. Παιδί. Άραγε πότε ήμουν πιο χαρούμενος ; Τότε ή τώρα ; Μμμμ. Μάλλον τότε ! ε ; Η ηλεκτρονική πινακίδα προειδοποιεί "ΙΣΧΥΡΟΙ ΑΝΕΜΟΙ - ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ". Ποιός οδηγεί ; Αααα ! Εγώ ! Σωστά... Προς στιγμή το είχα ξεχάσει...
Ύψος Λεωφ. Πεντέλης : μεσαία λωρίδα. 100χλμ/ώρα. Συνετίστηκα. Δεν θα με συγχύσει εμένα ο βιαστικότερος ! Σε τελική, τι βιάζομαι ; Τι θα κερδίσω ; Έχω χάσει πολλά ! Μέσα στο ξημέρωμα θα τα κερδίσω ; Κι όμως ! Πολλά κερδίζεις το ξημέρωμα ! Πάρα πολλά !
Ύψος Λεωφ. Δ. Πλακεντίας : ίδια λωρίδα - ίδια χλμ/ώρα. Εδώ συνήθως γελάω ! Διάλειμμα απο τις σκέψεις... Παραπέμπομαι στη "Δούκισσα της Πλακεντίας και τον αρχιληστή". Τηλεοπτικά χιλιοδιαφημισμένο βιβλίο προ ετών... Άθλιο speakage... Χαμηλότατη αισθητική... Α, πα πα !
Ύψος Ανθούσας : Μυρίζει μεσόγεια. Πέφτει η θερμοκρασία. Νιώθω τον αέρα περισσότερο. Αραιοκατοικημένη περιοχή... Προσέχω περισσότερο. Μεγαλύτερη ταχύτητα = Μεγαλύτερος κίνδυνος. Γιατί όταν αναπτύσσω ταχύτητα νιώθω πιο ελεύθερος ; Αααα ! επειδή κινδυνεύω ε ; Γινόμαστε πιο δυνατοί όταν κινδυνεύουμε, σωστά ; Και όταν φοβόμαστε ! Δεν φοβάμαι ! Ή μήπως φοβάμαι ; Όπως και νά' χει. Πατάω γκάζι !
Ύψος Λεωφ. Μαραθώνος & Μεσογείων : αριστερή λωρίδα. 140χλμ/ώρα. (ας μην διαβάσουν αυτό το post απο τροχαία). Μουσική στο τέρμα. Παίζει το τραγούδι του βίντεο (Διθέσιο). Έκφραση παγωμένη. Βλέμμα καρφωμένο ! Αναπτύσσω ταχύτητα αλλά προσέχω ! Αλήθεια ! Μη φοβάστε ! Αφού δεν φοβάμαι εγώ ο ίδιος, εσείς τι ανησυχείτε ;
Ύψος Κάντζας : αριστερή λωρίδα. 150χλμ/ώρα. (εδώ συνήθως έχει μπλόκο, αν με σταματήσουν τη γ@#^&*#α !) Η έκφραση αλλάζει ! Χαμογελάω ! Εξιτάρομαι απο την ταχύτητα ! Γενικά δεν είμαι λάτρης της ! Ειλικρινά ! Δεν με συγκινεί πάντα ! Απόψε όμως ναι !
Ύψος Παιανίας : αριστερή λωρίδα. 140χλμ/ώρα. Δακρύζω. Το mp3 είναι σε κατάσταση τυχαίας αναπαραγωγής κομματιών οπότε "κληρώνεται" το "Κακές συνήθειες" του Μίλτου Πασχαλίδη. Ανοίγω το παράθυρο να με χτυπήσει ο αέρας. Το δάκρυ φέυγει ! Κλείνω γιατί, μεταξύ άλλων, νιώθω και το κρύο...
Ύψος Λεωφ. Σπατών : μια απο τα ίδια σε θέση και ταχύτητα. Κρυώνω ακόμα ! Μα γιατί ; Έκλεισα το παράθυρο ! Το ελέγχω πάλι ! Κλείστό ! Καλοριφέρ λειτουργεί ! Για άλλο λόγο θα κρυώνω !
Ύψος Κορωπίου - Αεροδρομίου : ελλατώνω ταχύτητα. Ευχαριστηθήκατε ; αριστερή λωρίδα. 120χλμ/ώρα. Εξάλλου φτάνω. Επιτέλους ; Για σας ίσως...
Ύψος Μαρκοπούλου - Τέρμα Αττικής Οδού : Κουραστήκατε απο τη διαδρομή, ε ; Έστω απο την περιγραφή της ; Εγώ ξεκουράστηκα.
Χαλάρωσα.
Αναζωογονήθηκα.
Ξέδωσα.
Γέλασα.
Δάκρυσα.
Τραγούδησα. (μόνος στο αυτοκίνητο - είχα δικαίωμα !)
Μέσα σε λιγότερο απο μισή ώρα ένιωσα τόσα διαφορετικά πράγματα μαζί !
Και να μην τέλειωνε ποτέ αυτή η διαδρομή δεν θα με πείραζε. Αλήθεια ! Εκείνο το ξημέρωμα δεν θα με πείραζε ! Τί ; αν τέλειωνε απότομα ; Πρίν τελειώσει ; Υπήρχε και αυτό το ενδεχόμενο, ε ; Πάντως φόραγα ζώνη ! Αλήθεια !

Τέλος διαδρομής.

SMS : "ΛΑΤΡΕΙΑ ΕΦΤΑΣΑ. ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ"

"Ακριβό" μου "διθέσιο"...

Σ' ευχαριστώ !

Απλά, Καλό Ταξίδι...

Αθήνα - Αγία Παρασκευή. Σάββατο πρωί.
Κάπου 8 μήνες πριν...
Στρατευμένος τότε...

Μάζωξη ναυτών για καφέ μετά απο έξοδο. Σειρά απολύσεως... Λίγες εβδόμάδες απομένουν... Την παρέα συμπληρώνει ο φίλος ενός. Περιμένει να καταταγεί. Με προσμονή, όρεξη, ενδιαφέρον... Τον γνωρίζω εν μέσω έκφρασης ενθουσιασμού του για τις ειδικές δυνάμεις... Η κουβέντα συνεχίστηκε αγγίζοντας άλλα, άσχετα θέματα. Σπουδές, καριέρα, κ.λ.π... Την επέστρεφε πάλι εκεί... Αγωνιούσε να τις υπηρετήσει. Ήθελε να τις υπηρετήσει. Προσπάθησε να τις υπηρετήσει. Τις υπηρέτησε...

'Ισα που πρόλαβα να τον γνωρίσω...
Χαιρετηθήκαμε.
Μου ευχήθηκε "Καλός πολίτης" - του ευχήθηκα "Καλή θητεία".
Απλά, δεν πρόλαβε να την τελείωσει.
Δεν έμαθα γιατί.

Αποστόλη,
Απλά, Καλό Ταξίδι...