Τι συμβαίνει όταν ένα πολύ γνώριμο αλλά κατά τ’ άλλα καθαρά ερωτικό τραγούδι σου κολλάει τις τελευταίες –ούτε καν μέρες- ώρες του έτους; Ενός έτους σαν ανήμπορο πλέον, γέροντα, φορτωμένου με κάθε λογής αγαθά και πραμάτειας που πραγματικά ποτέ -μα ποτέ του- δεν επέλεξε να επωμισθεί; Απλά κουβαλάει…
Η ερωτική όμως αύρα που επιτυχώς η σύνθεση της Δήμητρας Γαλάνη κατάφερε να δημιουργήσει από κοινού με τον στίχο του Παρασκευά Καρασούλου, εδώ εξατμίζεται σαν νερό που βάλαμε να βράσει προκειμένου να ετοιμάσουμε κάτι, όμως το αφήσαμε να βράζει ες αεί και τελικά καταστρέψαμε ολόκληρη την κουζίνα μας. Μόνοι μας τα καταφέραμε. Και μόνοι μας πρέπει τώρα να αντικαταστήσουμε την κουζίνα. Όπου κουζίνα, τι άλλο, μα η νοοτροπία μας. Μια εθνική νοοτροπία που όλοι παραδεχόμαστε ότι χρίζει αντικατάστασης αλλά όλο την βλέπουμε που κουτσά-στραβά ανταπεξέρχεται και αναβάλλουμε την ανακαίνισή της.
Ποιος όμως σχεδίασε την κουζίνα; Ήταν αυτός της απολύτου εμπιστοσύνης μας; Βάσει ποιας μελέτης και με τι ασφάλεια τοποθετήθηκαν όλες οι παροχές, τόσα χρόνια και τόσο κοντά μεταξύ τους; Μας αναλογούσαν και μας άξιζαν τόσες παροχές; Μάτια κουζίνας και φούρνος συνέχεια αναμμένα, εκεί, για εμάς, να παρασκευάζουν και να ξεφουρνίζουν ότι τραβάει η όρεξή μας. Άσχετα αν τελικά τα τραβάει και η τσέπη μας.
Δυο μέρες μόνο πριν ο έρμος αυτός γέροντας – χρόνος φύγει, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να υποδεχθούμε τον αντικαταστάτη του με μια διαφορετική οπτική, κάνοντας ατομικά και ομαδικά τον απολογισμό μας. Ας επιχειρήσουμε, χαμογελώντας, να του σχηματίσουμε ένα πεδίο στο οποίο θα χωρούν και ξεχασμένες για τους περισσότερους αξίες, όπως φερ' ειπείν ο εθελοντισμός ή/και η πολιτιστική έκφραση κάθε είδους, όπου μέσα εκεί θα δραστηριοποιηθεί όπως του αρμόζει.
Αλλά ιδίως, όπως μας αρμόζει…
Ίσως μια καλή αρχή.
Καλή Χρονιά !
(αναδημοσίευση protagon.gr )
No comments:
Post a Comment