Friday, October 1, 2010

Περί ..."νεανικών κοινών"

Ξημερώνοντας ο μήνας "έναρξης τηλε-κούρσας", ένα τεράστιο, ογκώδες WHATEVER πλανάται πάνω από τα κεφάλια τηλεθεατών, ήτοι λαβωμένων από μέτρα κάθε είδους, πολιτών...

Κανείς όμως από τους ιθύνοντες δεν δίνει σημασία... Ούτε στο WHATEVER και, φυσικά, ούτε στους τηλεθεατές...

Η συγκεκριμένη ανάρτηση εκφράζει μια μεγάλη και ρητορική ενδεχομένως απορία:

Τα τελευταία δύο χρόνια μεγάλος αριθμός τηλεθεατών έχει σχεδόν εξειδικευθεί να αναγιγνώσκει, μεταφράζει και ερμηνεύει ποσοστά τηλεθέασης τηλεοπτικών προγραμμάτων... Ή ετσι νομίζει...
Μόνο που η συγκεκριμένη διαδικασία αποτελεί δουλειά και ρουτίνα τηλεοπτικών επιτελείων, διευθύνσεων προγράμματος τηλεοπτικών διαύλων, διαφημιστών, τηλε-κριτικών κάθε πάστας... Όχι πολιτών...
Είναι θλιβερό, μίζερο και ταυτόχρονα ανούσιο να αποτελεί βασικό θέμα συζήτησης / ανάλυσης -και δη νέων ανθρώπων- τα ποσοστά τηλεθέασης εκπομπών, με έμφαση μάλιστα στις δικές τους ηλικιακές ομάδες (τα γνωστά "νεανικά" κοινά 15-44 ετών). Επιπλέον στο βωμό του "ανάλαφρου που αποζητά το κοινό τέτοιες δύσκολες εποχές" κάθε ιδέα-ρετάλι, καλογυαλίζεται και καλοντύνεται ώστε να παρουσιαστεί στο κοινό ως κάτι που θα του κάνει συντροφιά και θα τον κάνει να ξεχαστεί και να ψυχαγωγηθεί... Με λίγα λόγια ξεκάθαρο, μεγάλο κέρδος πάνω στην ηδη πονεμένη πλάτη του τηλεθεατή...

Το αντιεπιχείρημα που θα προβάλει ο "εκπαιδευτής" του κοινού, οι lifestyle εκπομπές φυσικά, είναι οτι ο κόσμος ψυχαγωγείται και θέλει να αναλύει ο ίδιος το ρεύμα και την "τηλε-δύναμή του"... Πραγματικά δεν χρειάζεται...

Αυτό που χρειάζεται είναι ο κόσμος να αναζητήσει αξίες και ενδιαφέροντα που, μπορεί να έχουν ξεχαστεί σε άλλες εποχές και αντιλήψεις, μπορούν όμως να ξαναγίνουν μόδα. Και το αξίζουν. Ποικίλες θεατρικές παραγωγές, εκθέσεις εικαστικών, φεστιβάλ κάθε μορφής τέχνης, περιμένουν τον κόσμο να μυηθεί σε μια ψυχαγωγική αντίληψη που επιπλέον επιμορφώνει και ακονίζει ταυτόχρονα το μυαλό... Τι προτιμότερο;

Σε πείσμα των καιρών, προσωπικά αρνούμαι να δεχτώ οτι τέτοιες αντιλήψεις έχουν πεθάνει... Απλά δεν τους δίνεται η πρέπουσα σημασία και, ιδίως, ο απαραίτητος τηλεοπτικός χρόνος...

Καλό μήνα...

No comments: