ΠυΞ ΛαΞ ...σα να λέμε U2

(...μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες "κουλτούρα" να θυμίζεις...)

Με ή χωρίς εισαγωγικά. Αναφέρομαι στην έννοια κουλτούρα και τη χρήση της στον ανωτέρω υπότιτλο της ανάρτησης αυτής... Επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά οτι κάποιες έννοιες, πέρα από παρεξηγημένες, είναι στην διακριτική ή μη ευχέρεια του καθενός να τις χρησιμοποιεί όπως, όποτε και κυρίως όπως θέλει...

Τις προάλλες έγινα κοινωνός ενός δελτίου τύπου του οποίου τις ημερομηνίες έλεγχα και διάβαζα συνεχώς μέχρι να σιγουρευτώ οτι δεν χρίζω ιατρικής παρακολούθησης...

Και εξηγούμαι...

Οι ΠυΞ ΛαΞ (ναι, ναι, αυτοί... που υπήρξαν, διαλύθηκαν αλλά υπάρχουν πάλι όποτε το ταμείον είναι μείον...) σαν άλλοι U2, ξεκίνησαν ήδη την προπώληση των εισιτηρίων για τη μεγάλη συναυλία - μουσικό ταξίδι όπως ονομάζουν, της 13ης Ιουλίου 2011 στο Ολυμπιακό στάδιο...

Αυτό που -νομίζω οτι δεν είμαι ο μόνος- αναρωτιέμαι είναι κατά πόσο τιμά τους ίδιους τους καλλιτέχνες που απάρτιζαν το ομολογουμένως πετυχημένο και αξιόλογο αυτό μουσικό group, αλλά κυρίως το κοινό τους, το γεγονός οτι ανά διετία περίπου καταφεύγουν σε επανενώσεις κάθε είδους (δισκογραφικές, μουσικών σκηνών) απλά για εξασφαλίσουν την ενίσχυση των πάλαι ποτέ φανατικών τους φίλων... Φυσικά αναφέρομαι σε οικονομική ενίσχυση.

Στο σημείο αυτό, θέλοντας να προσταστευτώ απο προπηλακισμό από τους φανατικούς φίλους των ΠυΞ ΛαΞ, αναφέρω οτι:

α) μεγάλωσα και ο ίδιος με τα κομμάτια τους (σ.σ.: θεωρώ τη διασκευή τους του Senor του Bob Dylan ευφυέστατη και πολύ ιδιαίτερη - από τα αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια ετών...)

β) γνωρίζω και σέβομαι απόλυτα οτι η συναυλία αυτή "εκφράζει" κατά μια έννοια φόρο τιμής στη μνήμη του εκλειπόντα της παρέας Μάνου Ξυδούς, τον οποίο εκτιμώ και σέβομαι σαν καλλιτέχνη σε μεγάλο βαθμό.

Εν κατακλείδει, δεν νομίζω οτι όταν κάτι, ειδικά στον πολιτιστικό ιστό, απλά προστατευόμενο από τον υμένα της κουλτούρας πρέπει αυτόματα να θεωρείται αξιόλογο, ξεχωριστό, εναλλακτικό και ποιοτικό. Το έντεχνο με την εμπορικότητα είναι δυο έννοιες οι οποίες, όχι μόνο μπορούν -και δεν είναι ντροπή- να συνυπάρξουν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν συμπληρωματικά και αλληλένδετα.

Όσο κι αν "εκπαιδεύεται" το κοινό να βιώνει το αντίθετο...

Κάποιοι ίσως σπεύσουν να αναρωτηθούν "που είναι το κακό;" ή "τι τελικά με ενοχλεί;" ... Η απάντηση (και για τα δύο) είναι οτι το κακό έγκειται στην εκμετάλλευση μιας ολόκληρης εποχής όπου το έντεχνο ανθούσε, ενώ αυτό που τελικά με ενοχλεί είναι οι καθωσπρεπισμοί κάθε είδους, και δη σε οτι έχει να κάνει με τον πολιτισμό και την πολιτιστική έκφραση...