Wednesday, September 22, 2010

Προαστιακός

Ώρα αιχμής - ώρα περισυλλογής...




Ίσα που προλαβαίνεις να μπεις στο τρένο, ενώ ακούγονται οι τελευταίοι ήχοι που ειδοποιούν για το κλείσιμο των θυρών... Ανακουφίζεσαι και παράλληλα έχεις ξυπνήσει για τα καλά, αφού -θέλοντας και μη- έχεις κάνει στις 07:30 το πρωί τη γυμναστική που δεν περίμενες και ομολογουμένως απέφευγες...



Γύρω σου παρατηρείς ανθρώπους κάθε είδους.



Μεσήλικες γυναίκες που μόλις τακτοποίησαν το παιδί για το σχολείο και ξεκίνησαν (πιο βιαστικά και απο σένα) για τη δουλειά τους. Πραγματικές ηρωίδες.



Αγόρια και κορίτσια σε μετεφηβική ηλικία (δηλαδή πρωτοετείς φοιτητές) να αφήνουν πίσω τους τα μεσόγεια και να γνωρίζουν -με ότι συνεπάγεται αυτό- την ακαδημαϊκή πραγματικότητα στην Ελλάδα.



Εργάτες (διαφόρων εθνικοτήτων) -λίγους σε αριθμό μιας και οι περισσότεροι είναι από τις 07:00 στα πόστα τους- νυσταγμένοι, με καθόλου όρεξη για δουλειά, δεν πρόλαβαν ποτέ να ξεκουραστούν από την προηγούμενη βάρδια.



Yuppies καλοντυμένους με εξίσου όμως απαίσια διάθεση με τους παραπάνω... Η διαφορά έγκειται στο οτι αυτοί, όταν συναντήσουν τους συναδέλφους τους στο γραφείο θα προσποιούνται οτι είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι. Στη γη.

Α...! Επίσης θα πιούν espresso και όχι frappe...



Συνταξιούχοι χωρίς ενδεχομένως συγκεκριμένο προορισμό, βολτάρουν. Οι περισσότεροι νοσταλγούν παλιές καλές εποχές, κατά τις οποίες, αργούσε μεν το τρένο, όμως η επικοινωνία και με τον άγνωστο ακόμα ήταν εφικτή. Και συνηθισμένη. Και θεμιτή. Και όχι κάτι μεμπτό ή κατ' ανάγκη ενοχλητικό...



Σκιαγραφώντας την κοινωνία μέσα στο βαγόνι ενός τρένου διαπιστώνεις πράγματα για εσένα τον ίδιο. Μπαίνεις σε συγκρίσεις, ξεφυσάς, ανακουφίζεσαι, χαμογελάς, δυσφορείς, σιχαίνεσαι, αγωνιάς, νυστάζεις, βαριέσαι...



Πολλά μαζεμένα σε μια διαδρομή.



Όταν φτάνεις στον προορισμό σου όλοι τρέχουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις... Έχουν αργήσει. Εξερχόμενος του σταθμού βλέπεις την ανακοίνωση του ΟΣΕ οτι στην επιστροφή σου θα ταλαιπωρηθείς γιατί επίκειται στάση εργασίας. Βρίζεις, και ξάφνου αυτό έχει επισκιάσει ΟΛΑ τα παραπάνω συναισθήματα...



Έχεις συνειδητοποιήσει οτι ένα ακόμη πράγμα στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σωστά, και απλά έχει ξεκινήσει η μέρα σου...



Καλημέρα...



1 comment:

delipanos said...

Πολύ ωραίο άρθρο συμφωνώ απόλυτα, ειδικά εκεί που αναφέρεις τους γιάπηδες.