Κρίμα κράμα ο Έλληνας

(αναδημοσίευση protagon.gr)

Μοναδικός, διακεκριμένος, "άλλη πάστα", "για μεγάλα πράγματα" και δίχως άλλο γεννημένος για επιτυχία. Αυτές και πολλές άλλες πανομοιότυπες περιγραφές αφορούν στον Έλληνα, με μια μόνο ουσιώδη επισήμανση : Σκιαγραφούν τον Έλληνα από τον ίδιο τον Έλληνα. Αυτό όλο και κάτι θα σημαίνει.

Μόλις κοπάσει, κάθε φορά, το εκλογικό πανηγύρι, τα μαχαιροπήρουνα πλένονται ευλαβικά στο πλυντήριο συνειδήσεων του λαού, δεν γίνεται όμως να περιμένουμε να κατευναστούν και τα οικονομικά τεκταινόμενα, γιατί τότε απλά δεν θα αναρτούσαμε -ίσως ποτέ πια- άρθρο γνώμης. Τα πλυντήρια δουλεύουν ακατάπαυστα.

Ο αγαπημένος σκιτσογράφος του γράφοντος, ο Αρκάς, σε ένα από τα καρέ του, παρουσιάζοντας έναν διάλογο ζώων, εμφανίζει το ένα να αποκρίνεται στο άλλο ότι "Αυτό είναι το περίεργο μ’ αυτόν! Είναι ένα φοβερό κράμα αθωότητας και προστυχιάς!", ώστε να λάβει απάντηση από τον ίδιο τον γιό του : "Κάτι σαν την Κοκκινοσκουφίτσα με ζαρτιέρες!!".

Όσο ευφυές, τόσο χαριτωμένο. Αυτό που όμως κάνοντας αυτοκριτική πρέπει κάποια στιγμή να αντιπαραβάλλουμε -και εννοώ σαν λαός- είναι το κράμα μεγάλης μερίδας Ελλήνων πολιτών στην παρούσα φάση, δεδομένων των όλων συνθηκών.

Ο μεγάλος και τρανός, ευλογημένος απ' τον παντοδύναμο, Έλληνας, έχει όλα τα καλά : Μυαλό-πρότυπο, άλλη στόφα. Γεννήθηκε Έλληνας, οφείλουν όλοι να του δίνουν ευκαιρίες, ενδεχομένως και να τον υπηρετούν, αφού αυταπόδεικτα διαφέρει και υπερέχει λαών που, και στο πέρασμά του, πρέπει ταπεινά να σκύβουν το κεφάλι, ενίοτε και να τον υπηρετούν - "διαγράφοντας" πρόθυμα και υποτακτικά, εθνικά χρέη μαζί και εθνικά ελαττώματα....

Ο μεγάλος και τρανός, ευλογημένος απ' τον παντοδύναμο, Έλληνας, έχει απύθμενο θράσος : Ζει σε μια πρωτεύουσα που ο ίδιος, δια των κατά καιρούς εκπροσώπων του, κατέστρεψε οικιστικά, δυναμώνει την μουσική επί τούτου γιατί στο δρόμο οι αλλοδαποί συμπολίτες του ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα -ελλείψει ναού που θα όφειλε η πολιτεία να τους παρέχει-, και επιπλέον ζει με τουλάχιστον 40% περισσότερη πολυτέλεια απ' αυτήν που αντέχει ο ίδιος του ο προϋπολογισμός.

Μα, τι συνέβη; ειδικά στα οικονομικά δεν "κεντάει" ο θεός Έλλην; Που είναι το κούτελό του; Ποιά είναι αυτή η Γερμανίδα που τον φτύνει στα μούτρα; Και γιατί ο Έλληνας δεν βγάζει καν χαρτομάντιλο να σκουπίσει τη χλέπα; Φυσικά και δεν είναι τα πάντα στο χέρι του. Παίζονται τρισάθλια, γλοιώδη, συμφεροντολογικά, διεθνή, θεοβρώμικα παιχνίδια στην πλάτη του... Όμως δέχεται να ανέχεται επιλεκτικά; Η παιδεία για την οποία είναι φημισμένος, που είναι; Η εγγύηση που διατείνεται ότι τον συνοδεύει, που ξέπεσε;

Καθόλου πλάκα δεν έχει το συγκεκριμένο κράμα. Κρίμα κράμα ο σύγχρονος Ελληνας. Αθωότητα και προστυχιά εδώ αντικαθίστανται με μεγαλομανία και έναν κομπλεξισμό ανωτερότητας που αποδίδεται, δήθεν, στην παρακαταθήκη των προγόνων Ελλήνων. Σε ότι με αφορά, θεωρώ ότι αν οι πρόγονοι έβλεπαν τη χρήση των εφοδίων που μεταλαμπάδευσαν στους απογόνους τους, απ' τους ίδιους, ίσως και να έσκιζαν πτυχία, ρητορικές, ακόμα και ζαρτιέρες...

Ο Έλληνας μπορεί να κάνει πολλά, καλά, αρκεί να το θέλει. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο ότι πράγματι μπορεί, όχι όμως επειδή είναι Έλληνας. Γιατί Έλληνας είναι πάντα. Και δεν παύει να είναι Έλληνας.

Απλά δεν θέλει.

Και όπως τελικά έχει αποδειχθεί σε πλειάδα θεματικών, συγκυριών, καταστάσεων : Δεν υπάρχει "δεν μπορώ" - υπάρχει "δεν θέλω".

(αναδημοσίευση protagon.gr)

Η «φουρκέτα» στο θέατρο «Εμπορικόν»

Τον τρίτο της χρόνο διανύει η «Φουρκέτα» της Ελένης Γκασούκα στο θέατρο «Εμπορικόν», μια εικόνα καμπαρέ δοσμένη μέσα από μια διαφορετική οικογενειακή οπτική.

Σάτιρα, λυρισμός, ειρωνεία και αλληγορία εναλλάσσονται σε ένα διαφορετικό και διόλου γνώριμο θεατρικό παιχνίδι που ευχαριστεί, όσο σοκάρει.

Κεντρική ηρωίδα η Αλίκη, μια γυναίκα που ζει μεταξύ συμπληγάδων και προβλημάτων μιας σύγχρονης οικογένειας, προσπαθώντας όμως σχεδόν πάντα να τα φέρει εις πέρας ουσιαστικά μόνη. Καλείται να αντιμετωπίσει από τις εξαρτήσεις του γιού της συνδυασμένες με την απαλλαγή του απ’ τον στρατό, μέχρι τις ενοχές της απέναντι στον άνδρα της που σε τελική ανάλυση δεν έχει εξαπατήσει ποτέ. Η Αλίκη είναι λογίστρια. Ή μάλλον ήταν. Η οικονομική κρίση της χτύπησε την πόρτα πρώτη και καλύτερη. Ακολούθησε η μοίρα.
 

Μέσα από επίπονες διαδικασίες και αναζητήσεις λύσεων, αναθεωρεί τον τρόπο που αντικρίζει τους δικούς της ανθρώπους. Υπολογίζει τις λίγες μέρες που απομείναν και πρέπει να «χορέψει». Θα χορέψει και θα πει κι ένα τραγούδι.

Μαζί με την Μαρία Καβογιάννη στο ρόλο της Αλίκης, συμπρωταγωνιστούν οι Κώστας Κόκλας, Θανάσης Αλευράς, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Ματίνα Νικολάου, Λευτέρης Βασιλάκης, ενώ στο τραγούδι συνοδεύει ερμηνευτικά η χαρισματική Βικτώρια Ταγκούλη.

Πηγή: ant1online.gr

Βαγγέλης Λιακόγκονας

«Το δείπνο» από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Δια χειρός Διαγόρα Χρονόπουλου ένα διαφορετικό, γλυκόπικρο δείπνο σερβίρεται στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.

Πρεμιέρα την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου για τη μαύρη κωμωδία της Μόιρα Μπουφίνι, που ερευνά την ανερχόμενη μεσοαστική τάξη -την κάτοχο της εξουσίας- που μας οδηγεί τα τελευταία χρόνια, σε περίεργα δείπνα εν μέσω υπαρξιακής και κοινωνικής κρίσης. Με καυστικό και πικρό χιούμορ, ισορροπώντας μεταξύ γέλιου και τρόμου, παρακολουθούμε μια οικοδέσποινα, γυναίκα μοιραία και φαινομενικά σκληρή, να βομβαρδίζει με αδυσώπητα φαρμακερές ατάκες τον σύζυγο και τους καλεσμένους της.

Στη βίλα του ζεύγους Λαρς & Πέητζ καλεσμένοι για τον εορτασμό της έκδοσης του τελευταίου βιβλίου του Λαρς είναι μια ζωγράφος, ένας επιστήμονας και μια σεξοβόμβα. Τη βραδιά συμπληρώνει η άφιξη ενός ξένου που ρίχνει στην πόρτα τους η ομίχλη. Ένας αμίλητος σερβιτόρος, που προσλαμβάνεται μέσω μιας  σκοτεινής ιστοσελίδας του ίντερνετ, συμπληρώνει την εικόνα. Το δείπνο της Κόλασης αρχίζει με την «Πρωτογενή Σούπα».

Δυνατές ερμηνείες και πλοκή που καθηλώνει, οδηγούν σε ένα απρόσμενο, βαμμένο με αίμα φινάλε.

Παίζουν οι: Δήμητρα Χατούπη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μυρτώ Αλικάκη, Θόδωρος Κατσαφάδος, Κίμων Φιορέτος, Έρρικα Μπίγιου και ο Κωστής Καπελώνης.

Πηγή: ant1online.gr

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Βοήθεια προς άπορους νέους

Εν μέσω εκλογολαγνείας και λοιπών συναφών -ανούσιων τελικά- δραστηριοτήτων, μια ανάρτηση που αποσκοπεί σε κάτι καίριο και τεράστιας σημασίας:

Στον Αυλώνα κρατούνται 370 νέοι εκ των οποίων οι 300 είναι άποροι από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν ποτέ επισκεπτήριο και χρειάζονται τη δική μας συμπαράσταση.

Παρακαλείσθε θερμά να βοηθήσετε με όποιο από τα είδη σε ανάγκη μπορείτε και να προωθήσετε την ανακοίνωση σε όσους πιστεύετε ότι θέλουν να συνεισφέρουν.

Η παράδοση της βοήθειας θα πραγματοποιηθεί από την Ένωση «Μαζί για το Παιδί» και εθελοντές, την Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010 στις 11.00π.μ.

Πού ;  Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προσκομίζουν τα είδη που έχουν συγκεντρώσει στην αποθήκη της Ένωσης Μαζί για το Παιδί  στην συμβολή των οδών Μπουσίου 20 και Κούπα 33 στην Αθήνα. (Πλησίον μετρό Κατεχάκη. Κατεβαίνοντας τη Μεσογείων με κατεύθυνση προς κέντρο περνάτε την Κατεχάκη και στρίβετε στο 3^ο στενό δεξιά δείτε το χάρτη).

Πότε; Από τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου έως και την Τρίτη 23 Νοεμβρίου και ώρες 10.00 - 18.00 εκτός Σαββάτου και Κυριακής.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε  με την Ένωση «Μαζί για το Παιδί» στο τηλέφωνο 210-7782281 ή με την Κοινωνική Υπηρεσία των Φυλακών Αυλώνα στο 22950-42771.

Η συμμετοχή σας είναι πολύτιμη!

Τα παιδιά των φυλακών έχουν ανάγκη από:

1.    Χειμερινά κλινοσκεπάσματα και  είδη ατομικής υγιεινής

Πετσέτες μπάνιου, σεντόνια, μονές κουβέρτες και μονά παπλώματα, σαμπουάν, οδοντόπαστες, οδοντόβουρτσες, ξυραφάκια bic, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό ρούχων σε σκόνη.

2.    Φόρμες, παπούτσια και εσώρουχα (τα εσώρουχα πρέπει να είναι καινούρια)

Τα ρούχα, τα εσώρουχα και τα παπούτσια πρέπει να είναι αντρικά  medium και large για παιδιά ηλικίας 16 -24 ΟΧΙ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ! Μαζέψτε φόρμες, τζιν, μπλουζάκια φούτερ, εσώρουχα, παπούτσια και παντόφλες.(θερμή παράκληση ελαφρώς μεταχειρισμένα)

3.    Τηλεκάρτες, Γραφική ύλη και ξένο τύπο.

Οι  άποροι κρατούμενοι στον Αυλώνα είναι κατά πλειοψηφία αλλοδαποί μετανάστες από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους και δεν έχουν καμία ενημέρωση για τις εξελίξεις στις χώρες τους. Μας ζητούν  τηλεκάρτες για καρτοτηλέφωνα του ΟΤΕ.  ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΧΙ ΧΡΟΝΟΚΑΡΤΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ Επίσης ζητούμε από συλλόγους ή ιδιώτες να μας προμηθεύσουν με εφημερίδες και περιοδικά από Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Σομαλία, Σουδάν, κ.α. Υπάρχει ανάγκη και από λευκούς φακέλους αλληλογραφίας, γραμματόσημα και στυλό.

Παρακαλούνται θερμά εταιρείες στα πλαίσια της Ε.Κ.Ε. τους να βοηθήσουν την προσπάθειά μας με όποιο από τα παραπάνω είδη διαθέτουν.

Επίσης αν υπάρχουν θεατρικές ομάδες που ενδιαφέρονται να προσφέρουν αφιλοκερδώς μια παράσταση για τα έγκλειστα παιδιά στον Αυλώνα να επικοινωνήσουν με την Ένωση Μαζί για το Παιδί.

Προσωπική παράκληση για την προώθηση του παρόντος με κάθε μέσο.

Πικρές αλχημείες

Πλανώνται πάνω από την επικράτεια υπό μορφή ομάδας σύννεφων. Η ειδοποιός διαφορά τους από τα πραγματικά σύννεφα έγκειται στο ότι με την εμφάνισή τους η νεροποντή είναι αναπόφευκτη. Πάντα. Μια πολιτική θεομηνία που αποκτά κοινωνικο - κωμικοτραγικές διαστάσεις...

Τη στιγμή που πληκτρολογείται η συγκεκριμένη ανάρτηση, διεργασίες ολκής παρατηρούνται στα επιτελεία κομμάτων, συνδικάτων ή/και απλά συμφεροντολογικών (επιχειρηματικών και μη) γκέτο. Έχουν απομείνει βλέπετε λίγες ώρες πριν κλείσουν οι κάλπες και μια λυσσαλέα φορτωμένη από σκεύη και πρώτες ύλες κουζίνα είναι το κέντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος. Όπου σκεύη όμως, σημειώσατε κίνητρα ψηφοθηρίας, όπου πρώτες ύλες αντιστοιχούν μονάδες του βασανισμένου, πληγωμένου, ξεγελασμένου -για ακόμη μια φορά- εκλογικού σώματος. Η δε κουζίνα, λειτουργικότατη αλλά παλαιομοδίτικη, δεν είναι άλλη παρά το εκάστοτε κομματικό στρατηγείο.

Όλο το παραπάνω δεν τιμά, προφανώς τους λειτουργούς των μηχανισμών, αφετέρου τον ίδιο τον μέσο πολίτη που στέκεται απλός παρατηρητής από τον καναπέ του. Reality εκπομπές γαστρονομίας και πολιτικοί ειδησεογραφικοί αχταρμάδες, όλα μαζί, δίδονται ala-carte στον έρμο τηλεθεατή που γεύεται την πικρία. Σε αντίθεση όμως με τους κριτές των ανάλογων εκπομπών, ο  συγκεκριμένος όχι απλά δεν μπορεί να "οδηγήσει σε αποχώρηση" κάποιον από τους εμπλεκόμενους, αλλά ούτε καν κινεί το δάχτυλό του να παύσει το βάσανό του...

Είτε χρησιμοποιώντας απλές επικοινωνιακές μεθόδους, είτε σύνθετες, ενίοτε ύπουλες και αθέμιτες, ο έχων δώσει το χρίσμα ή και ο ίδιος ο υποψήφιος, πρήζει στο μαρκάρισμα τον ψηφοφόρο παρακαλώντας τον να τον στηρίξει ή, ακόμη χειρότερα, θέλοντας να αγοράσει την ψήφο του. Ξεκάθαρα, ποταπά, άτιμα αλλά δυστυχώς συχνά με επιτυχία... Ακόμα και την παραμονή των εκλογών, ημέρα που το εκλογικό σώμα πρέπει να συσκεφθεί υπό το πλέγμα ιδεολογίας - συμφέροντος - ιδανικών. Είναι σε τελική ανάλυση το μόνο που του απομένει να κάνει.

Ιδού η γιορτή της δημοκρατίας. Ή -πιο κομψά- η δημοκρατία όπως κατάντησε...

Πέραν του ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα έπρεπε να αποκτούν επ’ ουδενί χαρακτήρα και ενδιαφέρον που εφάπτεται έως αγκαλιάζει την κεντρική πολιτική σκηνή, ο ψηφοφόρος απαξιώνει με αριθμητική πρόοδο καθώς παρέρχονται χρονικά αναμετρήσεις επί αναμετρήσεων, τις βουλευτικές, περιφερειακές, ευρωκοινοβουλευτικές, τις κάθε είδους εκλογικές αναμετρήσεις.

Αντιπαραβάλλονται, τουλάχιστον, οι Γλυκές Αλχημείες του Στέλιου Παρλιάρου για 3η season από το Mega. Εκπομπή γαστρονομίας με αισθητική και παντελή απουσία διαγωνιστικής ή reality υφής.

Αφού δεν μπορεί να τραφεί ο έλληνας κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και τελικά ανθρώπινα, ας γευθεί επιδόρπια προσπαθώντας να γλυκάνει, έστω βραχυπρόθεσμα τη ζωή του, ελπίζοντας οτι δεν θα τον βαρύνουν κάποια ξεκάρφωτη χρονική στιγμή ορισμένοι με την κατηγορία οτι "μαζί τα έφαγαν"... Και μάλιστα πολιτικοί...

Καλό βόλι στην κάλπη (ή καλή εκτέλεση σε όποιον παρασκευάσει κάποιο επιδόρπιο...).