Μοναδικός, διακεκριμένος, "άλλη πάστα", "για μεγάλα πράγματα" και δίχως άλλο γεννημένος για επιτυχία. Αυτές και πολλές άλλες πανομοιότυπες περιγραφές αφορούν στον Έλληνα, με μια μόνο ουσιώδη επισήμανση : Σκιαγραφούν τον Έλληνα από τον ίδιο τον Έλληνα. Αυτό όλο και κάτι θα σημαίνει.
Μόλις κοπάσει, κάθε φορά, το εκλογικό πανηγύρι, τα μαχαιροπήρουνα πλένονται ευλαβικά στο πλυντήριο συνειδήσεων του λαού, δεν γίνεται όμως να περιμένουμε να κατευναστούν και τα οικονομικά τεκταινόμενα, γιατί τότε απλά δεν θα αναρτούσαμε -ίσως ποτέ πια- άρθρο γνώμης. Τα πλυντήρια δουλεύουν ακατάπαυστα.
Ο αγαπημένος σκιτσογράφος του γράφοντος, ο Αρκάς, σε ένα από τα καρέ του, παρουσιάζοντας έναν διάλογο ζώων, εμφανίζει το ένα να αποκρίνεται στο άλλο ότι "Αυτό είναι το περίεργο μ’ αυτόν! Είναι ένα φοβερό κράμα αθωότητας και προστυχιάς!", ώστε να λάβει απάντηση από τον ίδιο τον γιό του : "Κάτι σαν την Κοκκινοσκουφίτσα με ζαρτιέρες!!".
Όσο ευφυές, τόσο χαριτωμένο. Αυτό που όμως κάνοντας αυτοκριτική πρέπει κάποια στιγμή να αντιπαραβάλλουμε -και εννοώ σαν λαός- είναι το κράμα μεγάλης μερίδας Ελλήνων πολιτών στην παρούσα φάση, δεδομένων των όλων συνθηκών.
Ο μεγάλος και τρανός, ευλογημένος απ' τον παντοδύναμο, Έλληνας, έχει όλα τα καλά : Μυαλό-πρότυπο, άλλη στόφα. Γεννήθηκε Έλληνας, οφείλουν όλοι να του δίνουν ευκαιρίες, ενδεχομένως και να τον υπηρετούν, αφού αυταπόδεικτα διαφέρει και υπερέχει λαών που, και στο πέρασμά του, πρέπει ταπεινά να σκύβουν το κεφάλι, ενίοτε και να τον υπηρετούν - "διαγράφοντας" πρόθυμα και υποτακτικά, εθνικά χρέη μαζί και εθνικά ελαττώματα....
Ο μεγάλος και τρανός, ευλογημένος απ' τον παντοδύναμο, Έλληνας, έχει απύθμενο θράσος : Ζει σε μια πρωτεύουσα που ο ίδιος, δια των κατά καιρούς εκπροσώπων του, κατέστρεψε οικιστικά, δυναμώνει την μουσική επί τούτου γιατί στο δρόμο οι αλλοδαποί συμπολίτες του ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα -ελλείψει ναού που θα όφειλε η πολιτεία να τους παρέχει-, και επιπλέον ζει με τουλάχιστον 40% περισσότερη πολυτέλεια απ' αυτήν που αντέχει ο ίδιος του ο προϋπολογισμός.
Μα, τι συνέβη; ειδικά στα οικονομικά δεν "κεντάει" ο θεός Έλλην; Που είναι το κούτελό του; Ποιά είναι αυτή η Γερμανίδα που τον φτύνει στα μούτρα; Και γιατί ο Έλληνας δεν βγάζει καν χαρτομάντιλο να σκουπίσει τη χλέπα; Φυσικά και δεν είναι τα πάντα στο χέρι του. Παίζονται τρισάθλια, γλοιώδη, συμφεροντολογικά, διεθνή, θεοβρώμικα παιχνίδια στην πλάτη του... Όμως δέχεται να ανέχεται επιλεκτικά; Η παιδεία για την οποία είναι φημισμένος, που είναι; Η εγγύηση που διατείνεται ότι τον συνοδεύει, που ξέπεσε;
Καθόλου πλάκα δεν έχει το συγκεκριμένο κράμα. Κρίμα κράμα ο σύγχρονος Ελληνας. Αθωότητα και προστυχιά εδώ αντικαθίστανται με μεγαλομανία και έναν κομπλεξισμό ανωτερότητας που αποδίδεται, δήθεν, στην παρακαταθήκη των προγόνων Ελλήνων. Σε ότι με αφορά, θεωρώ ότι αν οι πρόγονοι έβλεπαν τη χρήση των εφοδίων που μεταλαμπάδευσαν στους απογόνους τους, απ' τους ίδιους, ίσως και να έσκιζαν πτυχία, ρητορικές, ακόμα και ζαρτιέρες...
Ο Έλληνας μπορεί να κάνει πολλά, καλά, αρκεί να το θέλει. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο ότι πράγματι μπορεί, όχι όμως επειδή είναι Έλληνας. Γιατί Έλληνας είναι πάντα. Και δεν παύει να είναι Έλληνας.
Απλά δεν θέλει.
Και όπως τελικά έχει αποδειχθεί σε πλειάδα θεματικών, συγκυριών, καταστάσεων : Δεν υπάρχει "δεν μπορώ" - υπάρχει "δεν θέλω".
No comments:
Post a Comment